Przewlekła niewydolność żylna, charakteryzująca się klinicznie występowaniem żylaków kończyn dolnych dotyczy znacznej części społeczeństwa. Szacuje się, iż w populacji powyżej 50 roku życia problem ten dotyczy co najmniej 40% osób, szczególnie kobiet. Żylaki stanowią nie tylko defekt estetyczny, ale i mogą się przyczyniać do powstania poważnych powikłań miejscowych i ogólnych. Nowoczesna medycyna oferuje wiele skutecznych metod leczenia żylaków, szczególnie skłaniając się ku nowinkom technologicznym. „Złotym standardem” w terapii żylaków kończyn dolnych wciąż jednak pozostaje skleroterapia cena. Oprócz tej metody zastosowanie ma również obliteracja laserowa oraz zabiegi „stricte” chirurgiczne
Objawy i diagnostyka przewlekłej niewydolności żylnej
Pacjenci z niewydolnością żylną na samym początku nie odczuwają żadnych dolegliwości i ograniczeń funkcjonowania. Sporo chorych, szczególnie kobiet, zgłasza się do lekarza z powodu defektu kosmetycznego powodowanego przez rozszerzone naczynia, teleangiektazje (pajączki naczyniowe). Na drugim biegunie pozostają chorzy z zaawansowaną chorobą, u których występują typowe powikłania: owrzodzenia, przebarwienia, lipodystrofia albo atrophie blanche – wszystkie one świadczą o znacznym rozwoju choroby.
Częstą dolegliwością zgłaszaną przez chorych jest ból kończyn — zwłaszcza spoczynkowy, niepozwalający nie tylko normalnie funkcjonować, ale i spać. Dolegliwości bólowe mogą przybrać na sile przy rozwoju ostrego stanu zapalnego żył albo skóry i tkanki podskórnej (cellulitis). Ponadto osoby z żylakami kończyn dolnych cierpią z powodu trudności w poruszaniu się — często ich źródłem jest pojawiający się pod wieczór obrzęk kończyn. Wraz z postępem choroby dochodzi również do ograniczenia ukrwienia tętniczego w mechanizmie zastoju, co prowadzić może do nadmiernego przemęczenia nóg, szczególnie manifestującego się przy długim staniu albo siedzeniu.
Wspomniane wyżej powikłania pod postacią tzw. zmian troficznych należą już do poważnych następstw nieleczonej choroby. Dramatyczną konsekwencją zaniedbanego owrzodzenia czy postępującego niedokrwienia może być nawet niedokrwienie, a co za tym idzie amputacja kończyny. W zaawansowanych przypadkach nawet skuteczne zabiegi jak skleroterapia lub leczenie laserowe nie okazują się wystarczająco efektywne.
Podstawowym badaniem klinicznym służącym do oceny przewlekłej niewydolności żylnej jest test Trendelenburga. Pacjentowi zakłada się w górnej części uda opaskę uciskową i każe się wstać. Szybkie wypełnienie oznacza niewydolność tzw. perforatorów, czyli żył przeszywających, wiodących przepływ z żył głębokich podudzia do żył powierzchownych.
Podstawowym badaniem jest ultrasonografia (USG) z opcją oceny przepływu (Doppler-USG) pozwala ona określić stopień niewydolności żylnej, szczególnie żył przeszywających.
Leczenie żylaków
Wspomnianym wyżej złotym standardem jest skleroterapia. Zabieg ten szczególnie skuteczny okazuje się w przypadku pajączków naczyniowych i niewielkich żylaków o średnicy do 4 mm (w zależności od lokalizacji). Skleroterapia wykonywana jest po uprzedniej ocenie naczyń w USG i polega na wprowadzeniu do żyły środka chemicznego, który ma wywołać miejscowy stan zapalny, zakrzepicę i tym samym zarośnięcie światła naczynia. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym i trwa około 20 minut. Efekty skleroterapii można ocenić po okresie kilku tygodni — w tym czasie należy stosować metody kompresyjne (opaski, pończochy uciskowe) i prowadzić aktywny tryb życia. Piankowa skleroterapia polega z kolei na zastosowaniu preparatu chemicznego wraz z gazem (dwutlenkiem węgla). Gwarantuje to lepszą dystrybucję środka i objęcie leczeniem większego obszaru żył powierzchownych.
Oprócz skuteczności zabiegu, warto zapisać się na niego jeszcze z jednego powodu. Mianowicie skleroterapia cena nie jest wysoka. Jeśli chcesz poznać dokładną kwotę wpisz w dowolną wyszukiwarkę „skleroterapia cena” i sprawdź cenniki klinik.
Do innych popularnych metod leczenia należy zaliczyć również zabiegi laserowe oraz klasyczną chirurgię. Skuteczność ich jest równie wysoka, jednakże koszt laseroterapii jest wyższy, natomiast klasyczna operacja jest bardzo drastycznym i stosunkowo inwazyjnym zabiegiem.